In dit blog komt een dilemma aan de orde, dat je misschien wel herkent. Marije legde het me voor, omdat zij niet goed wist hoe zij hiermee om moest gaan.
"Sinds een paar weken heb ik contact met een man, 49 jaar met 3 kinderen in tienerleeftijd; heb hem leren kennen via een dating site. Zelf ben ik 42 jaar, moeder van 3 jonge kinderen.
Het klikt tussen ons, echter bij mijn date bestaat twijfel, vooral over de jonge kinderen in mijn gezin. Hij denkt dat hij zijn vrijheid kwijt raakt i.v.m. de zorg voor jonge kinderen. Ik heb aangegeven dat het feitelijk gezien klopt ook al heb ik makkelijke kinderen. Echter kinderen in de puberleeftijd hebben weer op een andere vlak “aandacht” nodig. Je bent wel qua vrijetijdsbesteding flexibeler, maar psychologisch is het voor de kinderen mogelijk moeilijk te accepteren dat hun vader een andere partner heeft. Nog afgezien van het feit dat uiteraard hun gezinscommunicatie (=levensstijl) die zij in de loop der jaren hebben opgebouwd, ook zal veranderen.
Tot op heden hebben wij nog geen kennis gemaakt met de kinderen. Het lijkt ons een goede zaak om eerst elkaar nader te leren kennen. Ik ben overigens een zelfstandige vrouw, wil voorlopig ook niet samenwonen. Mijn date vindt het moeilijk om zijn gevoel voor mij helemaal open te stellen, omwille van mijn jonge kinderen, maar ook blijkt dat ik dicht bij zijn gevoel kom en hij niet goed weet hoe hij daarmee moet omgaan. Hij heeft gevraagd om nu geen contact te hebben gedurende twee weken, hij wil nagaan wat hij met mij wil. Ik denk dat ik hem in verwarring breng, hij heeft echt oprechte gevoelens voor mij maar weet niet of hij daaraan wil/kan toegeven.
Ik zal dat moeten respecteren echter, en nu komt het, ik vraag mij af hoe ik ermee om moet gaan. Ik ben geneigd om te zeggen dat wij met het ontdekken/verkennen van elkaar beter kunnen stoppen. Iemand die twijfelt vind ik moeilijk, ook al begrijp ik zijn beweegreden. Echter, wij hebben wel bijzondere gevoelens voor elkaar, zo zonde om dat op te geven. Zijn dit vaker voorkomende problemen bij mannen die een partner vinden met (jonge) kinderen?….Zo ja, hoe kan ik het beste met hem maar ook met mijn gevoel omgaan?"
Beste Marije,
Bedankt voor je vraag. In je vraag lijkt het bij je date in eerste instantie te gaan om jouw jonge kinderen, hoewel eigenlijk het gevoel dat je bij hem teweeg brengt hem zijn verwarring bezorgt. Natuurlijk kan zo'n 'praktisch probleem' als de leeftijd van je kinderen daarbij een rol spelen, maar in de praktijk ligt er meestal een ander gevoel onder dat belangrijker is en sturing geeft aan de beslissingen.
Het is wel zo, dat de twee verschillende levensfases van de kinderen een uitdaging vormen. Je schrijft jammer genoeg niet of en op basis van welke ouderschapsregeling jullie de kinderen hebben, maar het zou goed kunnen zijn dat jullie door een optimale afstemming daarin een goede balans zullen kunnen vinden om vooral elkaar goed te leren kennen. De kinderen vormen nu een belangrijk en aanzienlijk deel van jullie leven. Als zij én jullie ouder worden, zullen jullie uiteindelijk met z'n tweeën verder gaan en is het belangrijk dat jullie blij en gelukkig zijn met elkaar en samen een ritme kunnen vinden. Daarom is het goed dat jullie in deze eerste periode vooral ontdekken of jullie echt bij elkaar passen.
Mijn ervaring is dat als het tussen jullie samen goed zit, jullie ook een vorm vinden voor het leven met de kinderen erbij. Ik ken een stel dat in hun profiel ieder voor zich had geschreven te willen lat-ten tot de kinderen uit huis waren. Zij kochten binnen een jaar een huis voor hen samen én de 7 (!) kinderen uit hun eerdere relaties (en inmiddels 2 kinderen van hun samen erbij). Dat kon omdat zij samen een sterk koppel vormen en de kinderen intuïtief kozen daar deel van uit te willen maken. Dat ging gerust wel eens met strubbelingen gepaard, maar hun relatie doorstond die met gemak.
Jij kiest voorlopig niet voor samenwonen, althans dat is wat je nu aangeeft. Dat biedt wellicht de mogelijkheid om elkaar zonder de kinderen of in ieder geval voorlopig zonder samenvoeging van de gezinnen te ontmoeten. Dan kan je date aan jou en jullie relatie (en misschien af en toe de kinderen) wennen en vooral ontdekken of hetgeen jullie samen hebben voor hem is wat hij zou willen.
Voor jou is het belangrijk dat je ook je afwegingen maakt. Waar komt jouw twijfel vandaan? Wat wil die twijfel, wat willen die gevoelens je vertellen? De bijzondere gevoelens die er tussen jullie zijn, kunnen die de twijfel en onzekerheid wegnemen? Zijn ze voldoende? En is hij voor jou de moeite waard om hem een bepaalde periode de tijd te gunnen? Wat maakt dat je dat graag wilt doen? Is het je verliefdheid/liefde voor hem of de angst om (weer) alleen te zijn? Welk gevoel/wat wil jij ervaren om zo'n 'afstandsperiode' aan te kunnen? En wat heb je daarna dan nodig om vol voor deze man/relatie te kunnen gaan? Zal hij je dat (ooit) kunnen bieden? Welke andere waardevolle dingen brengt hij je, die ervoor zorgen dat je dit contact al dan niet een kans wilt geven?
'Bij twijfel niet doen' is een vaak gebruikt gezegde en heeft zeker een kern van waarheid. Als je ergens niet heel enthousiast van wordt, is het vaak beter verder te kijken. In relaties ligt dat wat genuanceerder, maar zou je jezelf de hierboven vermelde vragen wel kunnen stellen om richting te geven aan je beslissing. Je antwoorden geven waarschijnlijk ook woorden aan je gevoel, zodat je naar jezelf én naar je date duidelijk(er) kunt aangeven wat je overwegingen zijn, welke gevoelens er bij je leven en wat het met jou doet.
Veel wijsheid gewenst!
Groet,
Denise
—————————————————————————————————
Wil je jouw dilemma ook voorleggen aan me? Mail me jouw vraag. Als die wordt geselecteerd voor behandeling in dit blog, is het advies geheel gratis.
