Een van de vragen die me het meest gesteld worden door weduwen en weduwnaars die op dit weblog uitkomen of mijn boek daarover hebben gelezen, is of zij echt wel een nieuwe partner moeten willen. Ze vragen zich af of het niet beter is gewoon een vriendschap te zoeken met gelijkgestemden of lotgenoten. Gewoon omdat ze het zo moeilijk vinden om zich open te stellen voor een nieuwe relatie.
Ze vertellen me ook telkens weer in de valkuil te trappen om degene die ze ontmoeten te vergelijken met hun overleden partner en dan lijkt niemand aan hem/haar te kunnen tippen.
"Hoe kan ik ooit nog openstaan voor iemand anders als ik het al zo goed gehad heb?"
Een vraag die voor de hand ligt. Want als je partner niet overleden zou zijn, zou je nu niet op zoek zijn. Jullie relatie was goed en jullie hoopten samen oud te worden. Dat daarin nu verandering is gekomen en je je toekomst anders moet gaan inrichten, valt je niet makkelijk. Het verdriet over het verlies is één ding. De energie en de moed vinden om je leven een nieuwe vorm te geven, is het lastige andere.
Jouw persoonlijke keuze
Het is heel persoonlijk hoe je je weg hierin gaat vinden. De een kiest ervoor om al na enkele maanden het vizier te gaan richten op een mogelijke nieuwe partner. De ander heeft na 8 jaar nog steeds het gevoel dat hij of zij er nog niet aan toe is. En elke keuze is prima als jij je er goed bij voelt. Als jij voelt dat dat is wat je op dit moment wilt of nodig hebt.
Wat zeg je tegen jezelf en je omgeving?
Toch kan het van belang zijn om te toetsen of je je gevoelens al zodanig een plek hebt kunnen geven dat je er ook écht aan toe bent. Het hard tegen jezelf zeggen, betekent niet altijd dat het ook zo ís. Het kan ook zijn dat je daarmee je eigenlijke emoties overschreeuwt om ze maar niet te zeer te voelen. Om de confrontatie niet aan te hoeven gaan.
Het tegendeel kan ook het geval zijn: je vertelt aan je omgeving dat je er nog lang niet aan toe bent, omdat je worstelt met allerlei gevoelens. Je voelt je regelmatig eenzaam, maar durft dat niet toe te geven aan de mensen dicht om je heen. Je zou wel weer eens samen met een partner naar het theater willen kunnen gaan of een lange strandwandeling willen maken, maar durft er niet aan te denken dat je daarvoor stappen moet ondernemen. Misschien voelt het ook wel als 'verraad' naar je overleden partner of ben je bang dat je hem of haar dan 'vergeet' of dat hij of zij dan in de vergetelheid raakt.
Hoe ga je met je worsteling om?
Het helpt als je hierover met goede vrienden of familieleden kunt praten. Je gevoelens delen kan al opluchting geven en je langzamerhand op het nieuwe pad brengen, waarheen het dan ook zal leiden. Dat is in deze fase nog niet eens zo belangrijk.
Het kan ook helpen om eens met een buitenstaander en deskundige erover te praten. Gewoon omdat je de onderwerpen dan vrijuit kunt bespreken en geen rekening hoeft te houden met de gevoeligheden die er bij vrienden en familieleden kunnen zijn. Als je dat wilt, ben ik graag je gesprekspartner. Ik merk dat zo'n gesprek vaak nieuwe inzichten en een 'opgelucht' gevoel oplevert. Zodat je zelf weer verder gestalte kunt geven aan je nieuwe leven.
Wil je meer lezen over hoe je weer voorzichtig na kunt gaan denken over een nieuwe partner en wat daarbij op je pad komt? In mijn boek 'Daten als je partner er niet meer is' vindt je vele tips en suggesties om je eigen weg hierin te vinden. En je leest met welke Succes-Strategie je daar vorm aan zou kunnen geven. Een stap-voor-stap handleiding op weg naar je nieuwe leven.
Als je graag een keer een persoonlijk gesprek met mij wilt hebben om je gedachten en gevoelens op een rijtje te zetten, dan kun je via deze pagina op de site dat gesprek inplannen in mijn agenda. We spreken elkaar dan binnenkort.
